pridicatu

À prupositu di Wiktionary
Vai alla navigazione Vai alla ricerca

Corsu

Sustantivu

pridicatu s. m. pum. (o predicatu)

  1. gruppu verbale o verbu chì si rifirisce à u sughjettu è si accorda incù issu.

Prununzia

  • [pridicatu]
  • IPA: /pridiˈkatu/

Sillabazione

pri | di | ca | tu

Etimulugia

Issu sustantivu corsu vene da u latinu "praedicatus".

Parolle currelate

grammatica, sustantivu, acronimu, sprissioni, sughjettu

Traduzzione


Sicilianu

Sustantivu

pridicatu

  1. pridicatu, predicatu