predicatu

À prupositu di Wiktionary

Corsu

Sustantivu

predicatu s. m. cism. (o pridicatu)

  1. gruppu verbale o verbu chì si rifirisce à u sughjettu è si accorda incù issu.

Prununzia

  • [predicatu]
  • IPA: /prɛdiˈgadu/

Sillabazione

pre | di | ca | tu

Etimulugia

Issu sustantivu corsu vene da u latinu "praedicatus".

Parolle currelate

grammatica, sustantivu, acronimu, sprissioni, sughjettu

Traduzzione