prupositu

À prupositu di Wiktionary

Corsu

Sustantivu

prupositu s. m.

  1. Scopu, vuluntà, ecc.

Prununzia

  • [prupositu]
  • IPA: /pruˈbozidu/ (cism.), /pruˈpozitu/ (pum.)

Sillabazione

pru | po | si | tu

Etimulugia

Issu sustantivu corsu vene da u latinu "propositum".

Parolle currelate

parolla, sustantivu

Traduzzione