berilliu

À prupositu di Wiktionary

Corsu

Sustantivu

berilliu s. m.

  1. tippu di metallu

Prununzia

  • [berilliu]
  • IPA: /beˈrillju/

Sillabazione

be | ril | liu

Etimulugia

Issu sustantivu corsu vene da u latinu "beryllus" (minerale) cù u suffissu "-ium" ch'indicheghja un metallu.

Parolle currelate

metallu, oru, arghjentu, stagnu, boru

Traduzzione