esclamazioni

À prupositu di Wiktionary

Corsu

Sustantivu

esclamazioni s. f. pum. (o esclamazione)

  1. Parte di u discursu (aghjettivu o avverbiu) chì sta à indicà una parolla detta enfaticamente o cume rispusta netta.

Prununzia

  • [esclamazioni]
  • IPA: /esklama'tsjɔni/

Sillabazione

e | scla | ma | zio | ni

Etimulugia

Issu sustantivu corsu vene da u verbu corsu "esclamà" chì vene da u latinu "exclamare".

Parolle currelate

esclamà, verbu, grammatica, citazioni

Traduzzione