esclamazione

À prupositu di Wiktionary

Corsu

Sustantivu

esclamazione s. f. cism. (o esclamazioni)

  1. Parte di u discursu (aghjettivu o avverbiu) chì sta à indicà una parolla detta enfaticamente o cume rispusta netta.

Prununzia

  • [esclamazione]
  • IPA: /ɛsklama'dzjɔnɛ/

Sillabazione

e | scla | ma | zio | ne

Etimulugia

Issu sustantivu corsu vene da u verbu corsu "esclamà" chì vene da u latinu "exclamare".

Parolle currelate

esclamà, verbu, grammatica, citazione

Traduzzione


Talianu

Sustantivu

esclamazione

  1. esclamazioni, esclamazione